Food for thought

dražen vrdoljak

Sjećanje: Dražen Vrdoljak, riječi koje se pamte

Draženova lucidnost, spisateljski talent i erudicija u nekom bi "idealnom svijetu" bili možda pretočeni u naramke napisanih knjiga, snimljenih televizijskih glazbenih serijala i antologijskih boxova no, dakako, u "dolini suza" život se odvija po posve drugačijim shemama. Nama koji smo Dražena znali, s njime se desetljećima družili, zajedno proputovali tisuće kilometara i odgledali stotine koncerata, Vrdo je srećom ostavio mnogo više od objavljenih "naslova": dio sebe

Aalo 02 S

Veselko Tenžera: Generacija kao biološki čopor

Ideologija mladosti najgrlatija je ideologija današnjice... No, nestalo je sanjara, mladića širokih koncepcija, mučenika nekog okrutnog apsoluta, a pojavio se ležeran ženik postojećeg, zainteresiran za miraz više negoli za ljubav, rječit u iskazima privrženosti, jer je ta privrženost lišena iskrenosti

TV Wonderland

CD5

Comrade Detective: Satira komunizma i kapitalizma

„Comrade Detective“ doista se doima kao skup najgorih ideja i klišeja koje je trust TV mozgova uspio smisliti, ali na neku čudnu foru svih šest epizoda ćete brzo odgledati, a vjerujem i uživati. Ali, seriju treba gledati i kao upozorenje: ona jest zamišljena kao satira komunizma i kapitalizma, kao propaganda, ali prije svega to je ipak zabava. Nama se danas to sve čini zabavno baš zato što je dozlaboga zastarjelo, što i jest jer je u ono vrijeme propaganda bila lako vidljiva na svakom uglu, ali mi smo danas fakat izloženiji propagandi nego ikada ranije, samo što se to danas ne zove propaganda

SHARP OBJECTS

Sharp Objects: O maloj sredini i velikim problemima

Sjajna Amy Adams je magnetična kao nekad popularna djevojka Camille Preaker koja je danas natopljena cinizmom i alkoholom, no kao talac vlastitih problema istovremeno izaziva sažaljenje mučnim probijanjem kroz flashbackove kroz koje se vraća u epizode iz prošlosti

Priče iz susjedstva

Tjentište

Andrej Nikolaidis: Blagoslov ubijanju bolje prošlosti

Nije li najčešće praksa da država od vjerskih zajednica traži dozvolu (ponekad se to zove blagoslov) za ono što je naumila učiniti? Ono, države se u nas u principu bave samo pljačkanjem vlastitih građana. A za to su od vjerskih zajednica dozvolu dobile odavno

Gbrak 05 S

Ante Tomić: Zašto nas Hrvate nitko ne voli

Stvar je u tome da nas Hrvate, jebi ga, nitko ne voli. Još nas otprije ne mogu u štampu vidjeti, a otkad smo uzeli i srebrnu medalju na Svjetskom nogometnom prvenstvu, svi su se okrenuli protiv nas. Angela Merkel se probudi u dva u noći, pa se prevrće do četiri i onda napokon nazove francuskog predsjednika Emmanuela Macrona i uzrujano mu reče: “Ma, slušaj, oni Hrvati...”, a ovaj je zaustavi: “Nemoj, znam šta ćeš mi reć, i meni su se popeli na kurac kako su bistri, talentirani, marljivi i u svemu drugome sto puta bolji od nas”

Frame by Frame

Levvi 01 S

Helen Levitt: Nepodnošljiva slatkoća življenja

Helen Levitt (1913-2009) bila je američka fotografkinja, najviše poznata po takozvanoj „uličnoj fotografiji.“ Subjekte je uglavnom pronalazila u gradskim prostranstvima Njujorka, te je vremenom postala „najslavljenija, ali i najmanje poznata fotografkinja svog vremena.“ Njene žive i poetične fotografije, koje je snimila tokom perioda od 60 godina, inspirisale su generacije fotografa, studenata, sakupljača, te ljubitelja umetnosti uopšte. The New York Times ju je svojevremeno opisivao kao „jednu od najvećih fotografkinja, ali i fotografa, XX veka, koja je sa velikim uspehom beležila trenutke prolaznog liricizma, misterije i tihe drame na ulicama rodnog Njujorka.“ Njene fotografije dosledno su predstavljale njenu poetsku viziju, smisao za humor, te kreativnost, ali su i uspešno predstavljale njene fotografske subjekte – muškarce, žene i decu koji su, često nezapaženi, preživljavali svakodnevne sitne strahote u stambenim četvrtima grada koji se tek razvijao.

Russa 01 S

Kuće, fabrike, crkve i sela: Napuštena Rusija

Neke građevine ne prežive odsustvo čoveka, te postoje još neko vreme da bi svojim raspadanjem doprinosile postapokaliptičnoj atmosferi u oblastima koje su davno napuštene, a pošto su prethodno iscrpljena sva sredstva koja su mogle da pruže. Nekadašnja sela, fabrike, crkve, te ostale strukture, u koje su mnogi nekada hrlili da obrađuju zemlju, da rade, da se mole, ili jednostavno žive, danas su samo ljušture u kojima ne obitava ništa osim duhova prošlosti. Širom nepreglednih ruskih prostranstava raspada se ono što je sagrađeno, te potom napušteno, a među ruševinama su i carske palate, katedrale, naselja od masovnih betonskih blokova, koja su jednom bila simbol Sovjetskog saveza. Fotografi već godinama putuju kroz ovu zemlju u potrazi za napuštenim gradovima, praznim fabrikama, te božjim hramovima koje je i bog napustio.