Alhemijski proces koji nevidljivo pretvara u vidljivo

LGBTIQ istorija je, poput nekakvog sveta alhemije, kompleksna, prožeta misterioznim “znakovima pored puta” i skrivenim značenjima koja zahtevaju da se svaki od sumnjivih subjekata posmatra kako na fizičkom, tako i na psihološkom nivou. Duboko skriveni načini na koji su funkcionisali pripadnici ove manjine predstavljali su neku vrstu neminovnosti, a kako bi se zavarali tragovi, te osigurao nastavak nevidljivosti u svetu koji je uglavnom bio neprijateljski nastrojen.

Muškarci i žene na priloženim fotografijama uglavnom su anonimni, pa nije moguće da se utvrdi da li se radilo o gej parovima, ili o bliskim prijateljima. Većina starih fotografija koje bi manifestovale bilo kakvu naznaku homoseksualnosti uništavane su od strane pripadnika porodice, a kako bi se sačuvalo dobro ime familija koje su bile spremne da brišu svoje članove, kao uostalom i bilo koju drugu životnu različitost, koja se smatrala opasnom, a zbog toga što nije bilo priručnika o tome kako se njom rukuje. Subjekti sa onih fotografija koje bi nekim čudom preživele rođačke besove ostajali su bezimeni i bez istorije, sačuvani tek milošću onih koji su ostajali rešeni da na poleđini ne napišu ni njihova imena. Tako na svaku fotografiju koja se greškom protumači kao dokaz o LGBTIQ prošlosti, dolazi bar nekoliko hiljada onih koje su spaljene ili pocepane na komade, a kako bi se sačuvala neka porodična tajna.

I može biti da postoji nekakva suština svih vrsta odvajanja, budući da su ključna stvar u tim procesima uvek društveni uticaji koji čine da se u nekom trenutku stvaraju različiti identiteti, a oko njih zajednice, jer, na kraju, sve vrste razlika postoje i uvek će postojati. Oni koji smatraju da ljudska različitost nije zdrava, poriču čitav spektar postojanja, te osuđuju na nevidljivost čitave generacije koje su prošle, ali i one koje će tek doći.