Studentski juni u Jugoslaviji: 1968 – 2018.
Kako je većina šezdesetosmaša konvertirala u nacionaliste
Vladajućoj SPS na čelu se nalazio jedan od lidera studentskog pokreta, Mihailo Marković (potpredsednik i glavni ideolog), dok su nacionalističku opoziciju predvodili Vuk Drašković (SPO), Dragoljub Mićunović i Ljubomir Tadić (DS). Slična je situacija bila i u manje uticajnim političkim, ali i intelektualnim i medijskim krugovima u Beogradu devedesetih (N. Popov, M. Životić, M. Ekmečić, M. Bećković, M. Danojlić, Lj. Ristić, itd.). Zbog navedene političke i intelektualne hegemonije šezdesetosmaša (od kojih je nesumnjiva većina konvertirala u nacionaliste i protagoniste ratne politike) sprečavani su pokušaji racionalnog i kritičkog istraživanja, saznavanja i interpretacije navedenih istorijskih događaja. Čini se, prema dominantnoj kulturi sećanja na pedesetogodišnjicu junskih zbivanja, ni danas, 2018. nije se dogodio iskorak od romantizacije i retuširanja istorije
Komentari
18.06.2018, 09:04:39
U Zagrebu
Još dugo su se vidjele parole iz '68 po ondašnjoj ulici Socijalističke revolucije, današnje Zvonimirove. Radnike na sveučilište, Crveno sveučilišze, Dole crvena buržoazija. Izbrisane su tek u '90-im. Što se tiče progona svih tih ' disidenta', i 68, '71 i svih ostalih u ex-yu, ja se godinama nudim da i mene nalo progone. Ali neće. Svi progonjeni su ostvarili znatnu matetijalnu korist, ne srazmjernu njihovim sposobnostima, karijere i sve što uz to ide. Problem SFRJ je što se nije pisalo jasno i otvoreno o problemima od Bleiburga pa do kosovskih prosvjeda. Tako se stvarao prostor za romantičarske mitove malograđanskih nesposobnjakovića i pozera.