LGBTIQ

Od serije Pose, preko dokumentarnog filma o Alexanderu McQueenu, pa sve do filmskih priča koje prate odrastanja onih koji su drugačiji, 2018. godina je obezbedila dovoljno plodne površine za kvir kinematografiju, TV serije, ali i rijaliti programe. Čini se da je vremenu tišine došao kraj, i da, iako još uvek umiru od AIDS-a, te se nose sa teretom auto i internalizovane homofobije, filmski kvir junaci brže rastu i dobijaju jače okvire u kojima se lica jasno vide, a imena dobro čuju.

Mnogi muškarci koji su uhapšeni tokom “gej čišćenja” su oženjeni. U Čečeniji ne postoji gej zajednica, niti se o tome priča, pa mnogi gej muškarci misle da su jedini, te, pod pritiskom porodice i društva, sklapaju heteroseksualne brakove.

U posljednje vrijeme imam gadne probleme. Jednostavno si ne mogu pomoći da istog trena ne odem na tavan, uzmem sekirče i pošteno se nasekiram. Jednostavno popizdim istog trena, čim ih vidim, čujem ili pročitam neku njihovu misao. U posljednje vrijeme imam dojam da je prava najezda motivacijskih govornika, raznoraznih coacheva, lupetala koja zagovaraju pozitivno razmišljanje i autora knjiga samopomoći, koje provjereno pomažu.

Queer je upotrebljen kao eksplicitno nov društveni rod i društvena pozicija, kao nekakva politička trans/preko seksualna paradigma identiteta i pozicioniranja, koja uslovljava više različitih seksualnih identiteta, ne samo lezbejske, homoseksualne, niti isključivo samo heteroseksualne. Queer je dakle ’ono’ granično, što je između društvenog i biološkog pola, što omogućava opredeljenja ’ne - tačno’, ’ne - pravilno’, ’ne - žena ‘, ‘ne - muškarac’, i koji povezuje oba u smeru radikalne pozicije života kao i medija, umetnosti i kulture. Queer identitete zato ne smemo da pozicioniramo samo uz različite seksualne prakse i uloge, već je taj identitet važno ponovo promisliti i u vezi sa političkim opredeljenjem priče ali i stajalištem, koje je Homi Baba opisao kao ’ne - tačno/ne - pravilno’ (Michael Hardt, Antonio Negri, „Neka te sila prati“)

Jamie Lee Curtis potvrdila je da je otkupila prava na memoare "How We Slept At Night" u kojima autorica Sara Cunningham iz Oklahome pripovijeda kako je prihvatila sinovu homoseksualnost. Cunningham je prošlog ljeta otišla i korak dalje, poručivši da će biti zamjenska majka svim LGBT osobama kojima roditelji ne žele doći na vjenčanje.

Zamislite da se dvanaest godina bavite nekom od performerskih, izvedbenih umjetnosti. Neko vrijeme postižete prosječne rezultate, a onda zareda nekoliko nagrada, no ubrzo poslije toga – sve se vrati u kolotečinu. Večer za večer nastupate kao stand up komičarka, publika vas voli, no vi ste od svega pomalo umorni. Odlučujete snimiti oproštajni show, skinuti masku i u njemu priznati sve što vas boli i iscrpljuje, sve ono što ste prešutjeli jer ste bili svjesni da nije smiješno.

“Ovdje se ne radi o našem vjenčanju, nego o razotkrivanju ozbiljnog društvenog pitanja putem snimanja vjenčanih fotografija i njihovog dijeljenja na Instagramu”

Priča između dvoje stranaca – jedne seksualne radnice, te jednog mladića koji je tu po očevoj želji – toplo je svedočenje o nevidljivosti, nasilju i homofobiji, ali i o problemu izolacije onih subjekata koji se obeleže kao nepodobni.

Kad sam bio dijete, majka mi je konstantno govorila da se ne poredim s drugima – jer ja ne mogu da budem drugi, niti drugi mogu da budu ja. Upravo ta rečenica me prati kroz cijelu tranziciju čija je poenta da ja postanem – ja, a ne neko drugi. Međutim, nije lako oduprijeti se većini, te je najvažnije naučiti kako voljeti samog/u sebe i tijelo koje nisi birao/la, ali si učinio/la sve da ga prilagodiš svojoj viziji sebe.

Egzegeza, odnosno načini tumačenja Biblije i Kur’ana, kao i druge discipline ima različite škole i pravce - neki su konzervativniji, a neki liberalniji. Najveća poteškoća modernog razumijevanja vjerskih stavova temeljenih na svetim knjigama jest što seksualna orijentacija nije postojala kao takva u starovjekovnom Bliskom istoku. Mali je broj citata i u Kur'anu i u Bibliji i tiče se gotovo ekskluzivno muške homoseksualnosti. Ovdje postoji niz problema interpretacije, te se često može egzeget pitati tiče li se neki citat homoseksualnosti ili nečega drugoga. Primjerice, priča o Sodomi i Gomori se često uzima kao dokaz da Bog strogo kažnjava homoseksualnost i ostale seksualne različitosti. Međutim, priča o Sodomi i Gomori se referencira u drugim dijelovima Biblije, primjerice kod proroka Ezekiela, koji tvrdi a je grijeh Sodome i Gomore, zbog kojega ih je Bog uništio, nije homoseksualnost ili seksualna izopačenost već negostoprimstvo prema strancima (Abrahamu i anđelima).

Iako ovakvo rešenje i dalje patologizuje i diskriminiše veliki broj osoba trans identiteta koje ne žele ili nisu u mogućnosti da se podvrgnu hormonskoj terapiji iz različitih razloga, Gayten-LGBT ipak pozdravlja odluku kojom genitalne operacije neće predstavljati neophodan uslov za promenu ličnih dokumenata.

Nakon što sam upoznala Mariju i druge lezbijke iz radničke klase, postala sam bolno svjesna postojećih klasnih razlika u Jugoslaviji. Sve feministice koje sam upoznala u Jugoslaviji su bile povezane s univerzitetima i govorile bar još jedan strani jezik; putem tog znanja imale su pristup zapadnoeuropskim i američkim feminističkim pokretima: književnosti, razmišljanjima, djelovanjima. Marija nije imala priliku da nauči drugi jezik, a ipak je sama razvila vlastito mišljenje o muškoj dominaciji zasnovano na vlastitim iskustvima.