West Balkan

Iako su dokazani zločini u Prijedoru, Foči, Vlasenici, Bratuncu, Zvorniku, Sanskom Mostu i Ključu - Radovan Karadžić nije proglašen krivim za genocid na tim područjima. Presuda je izrečena, dolaze novi dani slave u Srbiji i negenocidnom entitetu Bosne i Hercegovine

Kristalno je jasno da je gibaničarski cilj zastrašivanje građana nesrpske nacionalnosti i građana svih nacionalnosti kojima nije do igrarije sa mogućim već viđenim posledicama. Mada je Dodikov glasnogovornik rekao da ga je stid (Dodik Milorad nije), Besmisleno je, dakle, pitati ravnogorsku bratiju zašto se ne postrojava u Srbiji. Tu je sve ionako dozvoljeno. I poželjno je slaviti rehabilitovanog zlikovca (dan njegovog hapšenja, fakat, i jeste za proslavu, kao i dan streljanja - ako je streljan). Ostaje, međutim, bez odgovora pitanje (blago prekorno) mladim antifašistima: zašto nisu stroj ravnogoraca razbili pacifistički – uz pomoć, recimo, dve eksplozivne naprave. U narodu poznate kao petarde. Ili “partizanska artiljerija”

U Crnoj Gori, u ovoj fazi u kojoj se nalazi, mogu postojati samo dvije politike – prozapadna i proistočna, sa svim atavizmima koje ova druga sadrži. Od panslovenskog, religijskog, imperijalnog, narodnjačkog, do odsustva civilizacijskog i demokratskog. Boreći se protiv bilo koga sa jedne strane, vi pomažete drugoj strani

Od svih zahteva koji se pominju u obraćanju bosanskohercegovačkih intelektualaca prijateljima u Srbiji jedino je sporno to što bi Novak Đukić, po slovu međudržavnog sporazuma BiH i Srbije, mogao da izdržava kaznu u nekom od srbijanskih zatvora. To bi tek bila žurka, fakultativno robijanje koje je dosad bilo rezervisano za najveće zlikovce, poput Slobodana Medića Boce, zapovednika “Škorpiona”, koji je poginuo u saobraćanom udesu, odlazeći na novogodišnju proslavu. Dobro se vladao pa je dobio dopust. Dobro, baš kao i kad je 1995.naredio poznati filmovani zločin: ubistvo šestorice Bošnjaka u mestu Godinske bare, kod Trnova, na planini Treskavici

Proces Novaku Đukiću, generalu koji je strugnuo u Buenos Ajres 21. veka, beogradsku sigurnu kuću za zlikovce velikosrpske provinijencije, odlagaće se do besvesti, a reč je o, laički rečeno, šalterskom slučaju. Begunac od pravde treba samo da se pojavi pred sudijom i Sud treba, u skladu sa sporazumom dve države, da prizna presudu bosanskohercegovačkog Suda kojom je zlikovcu presuđeno da bude 20 godina iza rešetaka

Zar nije somnabulno da se za vlast u Crnoj Gori bore oni koji ne žele pod njenu zastavu i koji sjede dok se svira crnogorska himna!? Zašto redari na protestu sklanjaju srpska znamenja kod nekih ljudi ako ne da bi sakrili suštinu ko uglavnom stoji iza protesta? Kako je moguće da plasman košarkaša Crne Gore na svjetsko prvenstvo čestitaju samo Milo Đukanović (DPS), Ivan Brajović (DS), Ranko Krivokapić (SDP) Andrija Popović (LP)? Zar nikoga nije sramota u opštini Budva da se za Dan nezavisnosti vijori samo jedna državna zastava i to na pola koplja? Da se u Kotoru i Herceg Novom za najveći državni praznik ne vijori nijedna?

Na dan samoubistva Stojadin Lazić je naprasno napustio posao, nakon šikaniranja. Pre samoubistva, prema izjavi kojom raspolažu udruženja i organizacije potpisnice saopštenja, pozvao je partnera sa kojim živi 19 godina i kazao da mu u fabrici "rade o glavi"

Nema u Crnoj Gori „trećeg puta“, „treće Crne Gore“. Postoji ovaj put kojim je krenula Crna Gora i onaj put koji vodi na drugu stranu, bolje reći stranputicu. Smiješno zvuče neki Crnogorci, dok šetaju sa onima koji su avionom vlade Srbije išli na poklonjenje Putinu, koji misle da je članstvo u NATO nešto što se ne može promjeniti. Legalno izabrani parlamenti mogu o svemu odlučivati, pa i o tome

U modernoj srpskoj istoriografiji koja obiluje senzacionalizmima i nedorečenostima, istorija je u prvom redu postala decenijska sluškinja dnevne politike koja određuje „konačnu istinu“ jedna od najčešćih i najdugovečnijih „istina“ svakako je ona da je J.B. Tito bio duboko antisrpski nastrojen i da je čitavu eru socijalističke Jugoslavije jedan od glavnih Titovih projekata bio onaj na zatiranju svega što je srpsko i što je važno i vredno u srpskoj istoriji. Prećutkuje se da je spomenik posvećen srpskim junacima Kosovskog boja na Gazimestanu podignut upravo u toj „eri zatiranja svega srpskog“ 1953. godine, ili da je grb socijalističke republike Srbije sadržao čuvena četiri ocila ili četiri „S“, kao i „1804“ kao godinu Prvog srpskog ustanka i početka stvaranja moderne Srbije. Tema Prvog srpskog ustanka u SR Srbiji nije bila zabranjena ili prećutkivana kako se to danas tumači ili doživljava. Sam Tito je posetio i Krf i srpsko vojničko groblje na Zejtinliku. Edvar Kardelj, još jedan iz plejade „zlih crvenih“, pri kraju svoga života pripremao je rasprave o Prvom srpskom ustanku kao jednom od najznačajnijih događaja u istoriji Srba. Nažalost, delo zbog njegove smrti 1979. godine nikada nije štampano i danas je „izgubljeno“ u vremenu i prostoru nekih arhiva. Zato objavljujemo Titovo pismo učesnicima svečane akademije povodom obeležavanja 175. godišnjice Prvog srpskog ustanka

Da, postoji korupcija, postoje lopovi u raznim nivoima vlasti, postoje loše privatizacije, postoje svuda u tranziciji, postoje i u Crnoj Gori. I to se rješava kroz pregovore sa EU, ne njihovim kočenjem zarad borbe protiv vlasti, stvaranjem institucija, ne njihovim rušenjem i omalovažavanjem zato što ne mogu da se instrumentalizuju protiv vlasti, dakle aktivnim učešćem u izgradnji demokratskih institucija, a ne svođenjem politike na obračun sa onima koji su vam, očito, omraženi. Nije normalno da neko vlada toliko dugo a da mnogim ljudima se ta vlast ne ogadi. Ali se ni tada ne priziva nacionalni i institucionalni slom države da bi došli na vlast sto puta gori, u savezništvu sa onima kojima je crnogorska Crna Gora „smrt na oči“

Razlog vraćanja u prošlost jeste što sam, proučavajući istoriju Crne Gore početkom XIX stoljeća, apsolutno došao do zaključka da kancer koji je posađen u tim vremenima, samo se vraća u vidu metastaza u posljednjih tri decenije istorije Crne Gore. Ma koliko se jedne te iste snage uvijek pozivale na demokratiju i borbu za demokratizaciju Crne Gore, uvijek je iz toga stajao isti cilj i iste metode, koje nikada nijesu imale za cilj podršku institucijama da vremenom preuzmu punu odgovrnost i koje su uvijek imale za cilj samo potpuno njihovo urušavanje i na razvalinama promjenu vlasti

Valja sastaviti komisiju da pogodi u žicu opredeljenje Milorada Dodika, što i nije tako teško - zaključite da je genocid ujdurma protiv Srba koji su žrtve, a ne počinioci, čak i ako su priznali svoje zločine