Moj privatni Dubai ispod peke

Pre nekoliko godina, čitajući intervju u „Blicu“ s još jednim mlađahnim plemićem iz političke dinastije Krkobabić koja srbijanskim prostorima u kandžama straha drži penzionerske lešine (PUPS – Partija Ujedinjenih Penzionera Srbija), otkrio sam da taj Krkobabić Jr Jr, nema dete ni 25 godina, a već penzionerski misli, na pitanje koje mu je omiljeno turističko odredište – kaže: „Dubai“.

Sećam se, pička mi materina, da sam se upitao; a, što Lukovića ne pitaju za favourite „turističko odredište“? Pa da im kaže: Slavonski Brod, tek 200 km from Beograd, serem ti se na Dubai i na ai, kad mi je u Brodu Slavonskom sve – i banka, i kafići, i dvadesetak Shopping Mallova, i restoran „Uno“ gdje se sve završava prije nego li je počelo. A ljudi, makar bili Hrvati, čak i liče na Srbe! Kad pričamo, razumemo se! Neverovatno, imajući u vidu koliko su hrvatski i srpski jezik različiti!

Još od 2006, kad sam slučajno ali namerno došao u Slavonski Brod da proverim šta li novog ima u samousluzi Billa, zaljubih se u mjesto čija ravnica izaziva migrenu kod svakog tko živi na beogradskoj Zvezdari, na vrhu brda. Ravan kao tepsija nepečene pite, Slavonski Brod je u najmanju ruku sladak, prijatan, drag, mio i intiman. U svojoj mentalnoj geografiji opisujem ga od shoppinga do shoppinga; prvo se poklonim senima Supernove gde su Muller i Interspaar; onda se zaletimo do Lidla, mami nas Kaufland, stara ljubav Billa čeka da joj se vratim – ali u svim varijantama, klimaks je u restoranu „Uno“ koji se nekad zvao „Pizzeria Uno“, ali fuck pizzas, mjesto je za popizdeti od prekograničnog hedonizma.

Ne mogu da sjetim koliko sam puta posetio „Uno“, ali je broj impresivan; još kad sam, u ranim turističkim godinama, otkrio da imaju teletinu ispod peke, s krumpirom koji je slađi od šećera, umro sam od gastronomske sreće; kao addict sam se navukao na „Uno“, bez obzira što bi kao tzv. Srbin trebao imati rezervi glede hrvatskih delicija. Ali, prvi moj susret s teletinom ispod peke ravan je erotskom iskustvu de luxe; miris, okus i ljubavni dodir nepca s mesom, uz mladi slavonski sir, zelenu salatu s radičem i vreli kruh iz krušne peći. Sweet Death In Slavonski Brod!

Ovo je tek početak gastro-memoara: bili su tu, obratite pažnju, drugovi i drugarice - podolac u umaku, pijevac na lešo, pileća prsa na bečki, zagrebački odrezak, janjetina ispod peke, ramstek sa šampinjonima, farmer steak, biftek u zelenom papru, čak i ćevapi, ali je okus teletine ispod peke bio Pavlovljev refleks; meko, sočno, neviđeno. Uno! Eurovision Food: 12 points!

Kafana koja se lažno predstavljala kao pizzeria ličila je uvijek na Muzej iz bolje prošlosti. Beogradska hipsterana bi svršila od sreće da vidi na zidovima živu, austrougarsku prošlost; slike, noževe, sablje, fotografije, sušeni kukuruz, mašinu za šivenje, sve uz drvene, masivne stolove koji prizivaju da se tu zatraži azil from Serbia. Dajem državljanstvo za teletinu – zar nije politički cute?

Pijemo limunovu travu kao bezalkoholno predjelo; čekamo kulen, mlađahni sir, vreli pizza-kruh u trouglićima, priznajemo da je ovo Grand Tour; Marko Matić je klasičan glede bifteka s jajetom, Dančetović Sandra egzotično radoznala glede biftek medaljona u umaku od brokula, naš drug Milan tek uči na teletini od profesionalaca koji znaju šta valja u Slavonskom Brodu.

Grga, naš domaćin-konobar, objašnjava da je pušenje dozvoljeno pored zimske peći, u baru koji je leti otvoren; prvo nam je hladno, ali peć nas penetrira, osećamo kako se Donna Summer znojila dok je pjevala „Hot Girls“, a mislila na peku, teletinu i „Uno“.

Ako je ovo reklamni tekst koji će iznenaditi uposlene u kafani „Uno“, onda smo obavili zadatak; svaki smo račun pošteno platili – reci, Grga – ali smo osećali novinarsku, halpljivu potrebu da obavestimo Svijet & Svet da se Krkobabićev Dubai, u stvari, nalazi u Hrvatskoj, dva lahka sata od Beograda, tamo gde na Highway Bgd-Zgb skrećemo desno, pa levo, pa opet desno i onda – pravo.

Čak i kad mozak ne zna, srce zna gde je teletina ispod peke i gde je limunova trava i gde su mladi slavonski sirevi i gde je biftek; restoran „Uno“, Nikole Zrinskog 7, Phone: +385 35 442 107.

Pa, potom recite da XXZ-Srbi ne vole Hrvate!

*Čitaocima koji su već izbezumljeni od gladi, poklanjamo još jednu fotogaleriju, plus ove koju vidite, iz restorana „Uno“ kroz nekoliko sezona naših religioznih poseta. Sedite za sto i naručite OVDE