Nauka protiv predrasuda o LGBTIQ+ roditeljstvu

Rezultati studije koja se nekoliko decenija bavila dinamikom porodičnih odnosa u okviru istopolnih zajednica ukazuje na to da mladi ljudi koje su odgajile dve majke ne pokazuju nikakvu razliku kada je u pitanju mentalno zdravlje, a u poređenju sa onima koji su odrastali u heteroseksualnim porodicama.

Radi se o rezultatima koji su objavljeni 19. jula u magazinu New England Journal of Medicine, a koji su dobijeni nakon najduže, te najveće studije čiji je zadatak bio da prati razvoj dece u planiranim lezbejskim porodicama. Studija je pratila istu grupu majki i njihove dece, a od osamdesetih godina prošlog veka, te se došlo do zaključka da su deca u istom, ako ne i boljem, stanju kao i njihovi vršnjaci koji su odrastali u tradicionalnom okruženju. Rezultati pokazuju da deca čiji je razvoj praćen tokom studije pokazuju dobro mentalno stanje, te postižu uspehe i nakon što uđu u odraslo doba, što znači da su dobila solidnu osnovu da se bore sa poteškoćama koje život sa sobom nosi, a posebno u vreme odvajanja od porodice, kada se obično javljaju komplikacije poput depresije, te anksioznog poremećaja.

Studija je počela 1986. godine, a praćeno je 84 porodice, koje su činili lezbejski parovi ili samohrane gej majke. U to vreme se spekulisalo o tome da deca iz ovakvih porodica nemaju budućnost, budući da se homoseksualnost još uvek smatrala devijacijom. Većina je verovala da homoseksualni roditelji neće biti u stanju da svojoj deci pruže solidne temelje za život, ali se, nešto više od 30 godina kasnije, došlo do potpuno drugačijih zaključaka.

Jedan set rezultata, koji su objavljeni 2010. godine, pokazivao je da su u uzrastu od 17 godina deca koja su odrastala samo sa majkama imala manje poremećaja u ponašanju od dece koja su odgajana u heteroseksualnim porodicama. Pored toga postizala su i bolji uspeh u školi, te u vanškolskim aktivnostima. Ni jedno od dece koja su učestvovala u studiji nikada nije bilo fizički ili seksualno zlostavljano, što pobija neosnovane tvrdnje okorelih homofoba da su homoseksualni roditelji skloniji tome da zlostavljaju svoje potomstvo.

Tako se dolazi do zaključka koji bi svim mislećim bićima trebalo da bude više nego logičan: zdravo odrastanje se zasniva na ljubavi i podršci, a ne na tome da li su roditelji gej ili strejt. Seksualni identitet svakako ne utiče na roditeljstvo, te se predrasude ne zasnivaju na nauci, već na ličnim uverenjima onih koji iz straha, ili nekog drugog razloga, za omiljenu životnu alatku biraju mržnju.

Prema Williams institutu oko šest miliona ljudi u Sjedinjenim Američkim Državama ima gej, biseksualne ili transrodne roditelje, a sigurno je da je na globalnom nivou taj broj daleko veći. Tako se radi o nezanemarjivoj grupi koja je diskriminisana zajedno sa svojim roditeljima, te odrasta sa osećajem da je nevidljiva, te manje vredna od vršnjačkih grupa koje se uklapaju u ono što se naziva većinom.