Priča o ruskim emigrantima

Bilo je to godine dvadesete
ili dvadeset prve

stigli su ruski emigranti

vrlo visoki plavi
sanjalačkih očiju
sa ženama kao san

kad su prelazili preko trga
govorili smo - ptice selice

odlazili su na plemićke balove
okolo se šaptalo - kakvi biseri

a kad su se gasila svetla zabava
ostajali su bespomoćni ljudi

sive novine stalno su ćutale
i samo je pasijans imao smilovanja

i ućutavale su gitare po sobama
i čak su bledele oči čarne

uveče bi ih u rodne stanice
odnosio samovar sa piskom

posle nekoliko godina govorilo se
samo o troma
o onom što je poludeo

o onom što se obesio
i o onoj kojoj su odlazili muškarci

ostali su živeli po strani
i polako se pretvarali u prah

tu priču priča nikolaj
koji razume neminovnost istorije
da bi me uplašio, to znači ubedio

*S poljskog preveo Petar Vujičić