Šaban Šarenkapić: Nježnost sirotinje

Na dvadeset prvi maj tekuće ’68. godine
Moji se drugovi uvježbavaju da tijelima
Na stadionu načine sliku
Opšteg napretka

Ja, šestak, i moja majka, smjerna udova
Zaludno kliberamo od kuće do kuće
S praga na prag bezdjetnih komšija
Uglavnom težaka

U potrazi za spasonosnom odijevkom:
Za crnim pantalonama i bijelom
Košuljom kratkih rukava

Obaveznim za učesnike gradskog sleta

Kao da sad gledam: u cik jutra varljiva
Majka u naručje sa žice zgrće
Ruho iz očeve sirotinje

Da ga za mene utaman prepravi

I trudi se
Lahkim zagrljajima
Održat mu milinu – kao što se inje
Belilom ježi da očuva nježnost ostavštine.