Kada se razmišlja o kvir filmovima, te o predstavljanju LGBTIQ+ osoba u medijima, najveći problem su svakako stereotipi. U dalekoj prošlosti homoseksualci su često služili kao okidači za neki mračni zaplet, i korišćeni su kao potrošna roba, pa su uglavnom, ako ne i uvek, nakon izvršenog zadatka ubijani – simbolično, na velikom platnu. Služili su kao primer koji je funkcionisao po principu „Gledaj! Ovo je život jednog homoseksualca – usamljen, mračan, i na kraju gotov“. Tako su filmovi heteroseksualnu publiku učili o tome šta je homoseksualnost, a poruke su stizale i do kvir gledalaca, koji su ih upijali u tišini mračnih bioskopa. Filmska situacija se poslednjih godina menja, a sa njom i stereotipi
