Tekstovi sa tagom: crna gora

Poglede Mitropolije crnogorsko-primorske nalazimo i u Rezoluciji sveštenstva arhijerejskog namjesništva: nikšićkog, šavničkog i kolašinskog, donešenoj 29. decembra 1943. godine... Sveštenstvo iz pomenutih gradova „jednodušno je konstatovalo“ osam zaključaka i osam odluka. Prvi zaključak ove Rezolucije kazuje da je uzročnik sveukupnom stradanju srpskog naroda bezbožnički i krvoločni komunizam propagiran od „bjelosvjetske, skitačke, jevrejske rase“ koji su prihvatili domaći odrodi, propali đaci, seoski đilkoši i kriminalci, skitnice i ostali društveni ološ

Kao što su se onomad samogranatirali stanovnici Sarajeva i Tuzle, kao što su srpsku djecu te Sarajlije bacale lavovima, kao što se Srebreničani sami pobiše, e taman tako Milo Đukanović namiješta kamenovanja Bošnjaka po Crnoj Gori

Stoga mislim: Milo jeste izgubio i mnogi mu sad na nos nabijaju greške koje su uočili, ali su zaboravili da mu ih na vrijeme jave, no meščini: kad izgubiš od Svetog Vasilija i Boga, to je kao da si 1992. u Barseloni izgubio od Magica i Jordana. Budimo ozbiljni: čovjek je na izbore izašao protiv Boga i izgubio za jedan mandat. I to nije dobar rezultat? Vi biste bolje?

Ne radi se u Crnoj Gori o podjeli na potomke četnika i partizana, ili, kako kažu, „sinove“, već na podjelu na modernu, evropsku Crnu Goru i na sljedbenike velikosrpskog, pravoslavnog narodnjaštva i četničke ideologije, bez obzira ko su im bili đedovi, očevi ili kogod u Drugom svjetskom ratu. Koliko god se URA i Demokrate trudili da to zatrpaju iz oportunih razloga, jer su najvjerniji saradnici ovih drugih, to se ne može sakriti u svakodnevici

Crna Gora je pod udarom mnogo širim i jačim nego što je to bilo 2006. Ogroman novac i logistika spolja su se upregli sa domaćim političkim faktorima, od kojih su se neki, poput DF-a, otvoreno stavili na stranu stranih interesa u rušenje ustavnog poretka i nezavisnosti Crne Gore sa pozicija velikosrpskog nacionalizma i ruskih interesa, dok su drugi, poput Demokrata, koji svoj prosrpski karakter maskiraju naivnim i glupavim parolama o nacionalnom pomirenju, koje treba nekoga da zavaraju, dok u sredinama đe su dio vlasti protežiraju pripadnike srpske nacije i prosrpske manifestacije, ili URA-e koja svojim osvojenim mandatima svuda daje podršku velikosrpskim nacionalistima, čime svaki glas dat njoj čini glas za DF i politiku koju protežira

Targetirajući Đukanovića kao glavni problem za ostvarenje srpskog sna o spuštanju na obale Jadranskog mora, došli smo i do javnog poziva na konkurs za budućeg atentatora na g. Đukanovića. Kao jedinstveni pokazatelj da u srpskom javnom mnjenju ne postoji dno. Rijetke su zemlje u istoriji čovječanstva koje produkuju unutar sebe toliko zla i prljavštine i koje sebi daju za pravo, kao takve, da drugima konstantno drže moralne pridike

Nikolaj Velimirović je svoju ideologiju, nazvanu svetosavlje, konstruisao potpuno izvan bilo čega što bi bilo uverenje, stav ili misao Svetog Save. Velimirovićevo svetosavlje nije samo bez Svetoga Save, ovo je po svemu konstruisano kao suprotnost onome što je bila misao i delo Svetog Save u svom vremenu. S pravom je predani istraživač religije Mirko Đorđević tvrdio: „Svetosavlje se gradi kao totalitarna ideologija po modelu koji Nikolaj ne krije – po fašističkom modelu.“ Ovaj konstruisani ideološki model napreciznije bi se mogao označiti kao ljotićevska ideja pod lažnom oznakom Save Nemanjića. Kasniji uticajni Nikolajevi učenici su nastavili da na započetoj paradigmi izgrađuju ideološki obrazac, koji je pokazao ogromni potencijal za političku funkcionalizaciju i kleronacionalističku homogenizaciju

Porazna je činjenica za crnogorsko društvo postojanje velikog dijela građana Crne Gore kojima je moguće prodati svakakve gluposti i obmane. Da nije tako problem sa SPC bi bio smješten u racionalne okvire i realne odnose sa državom. Bez obzira da li se radi o sanitarnim radnicima, mesarima, šoferima, prosvjetnim radnicima, doktorima nauka, SPC je uspjela da ih ujedini u gluposti i proda im rog za svijeću stupidnim pričama, čak i tog nivoa da će vlast pretvarati crkve u bordele, kafane i kladionice. Zakon ničim ne mijenja položaj vjernika SPC, niti im uskraćuje bogomolje i obrede sa sveštenicima sa kojima su ih i do sada obavljali

Iako to odlično zna, Radović potiskuje činjenicu da su 34 popa Mitropolije crnogorsko-primorske učestvovala u Narodnooslobodilačkoj borbi, a da su čak šestorica od njih nosioci Spomenice učesnika rata od 1941. godine. Priznanje te istine porušilo bi vavilonsku kulu koju je mitropolit Amfilohije sazdao od velikosrpskih laži o Titu i partizanima kao antisrpskome i antipravoslavnome pokretu, iako se zna da je u redovima Titove vojske brojčano najviše bilo Srba i pravoslavaca, te da je pri partizanskim jedinicama postojalo i mjesto za popa koji je mogao vršiti službu ukoliko borci ili narod to zatraže

Crnogorskom ekonomijom do ratova devedesetih danas mahom bave oni koji nijesu bili akteri tih vremena, miješajući sentimentalna ośećanja i stvarnost. Fabrika sama po sebi ništa ne znači. Kad donosi gubitke ona je u vrijeme socijalizma bila teret za čitavo društvo. Danas, nadam se, samo vlasnika. Ako neko hoće da se ozbiljno pozabavi vrijednošću ondašnjih fabrika onda bi morao analizirati njihove bilanse svih godina postojanja

Nakon višegodišnjeg čekanja, crnogorska Skupština je u srijedu 1. jula izglasala Zakon o životnom partnerstvu. Za usvajanje prijedloga tog zakona bio je potreban 41 glas, a glasalo je četrdeset i dvoje parlamentaraca

Najmanje je važno kome je što bio roditelj, đed, prađed i đe je pripadao. Ono što je važno jeste da li neko danas slijedi monstruozne ideje iz prošlosti u kojima se nijesu brojale žrtve za ostvarenje bolesnih ideja. Pisaće se i o ovim današnjim vremenima jednog dana. Neće nikoga stići kletve najvećeg evropskog antihrista, ali hoće stigma koju će mnogi nasljednici izdajnika Crne Gore nositi za sva vremena

Prosto je dirljivo sa kojom brigom se odnose tzv. beogradski nezavisni intelektualci prema Šešeljevim istomišljenicima iz Crne Gore i poklonicima srpskih heroja u liku Radovana Karadžića, Ratka Mladića, Arkana i sličnih. Kad bi samo malo napeli mozak shvatili bi u čemu je keč u Crnoj Gori i da nema nikakvog ugnjetavanja i diskriminacije, već žestoka borba između dvije ideologije, između dva sistema vrijednosti i između dva strateška državna opredjeljenja. I umjesto da se u Srbiji opredjeljuju prema tim principima, oni se nacionalistički svrstavaju uz one prema kojima su gadljivi u samoj Srbiji i vjeruju u njihove otrcane priče o ugroženosti srpstva

U čemu greši srpski mitropolit u Crnoj Gori i zbog čega se njegova intifada neće okončati uspešno? Borbu protiv modernosti još niko nije dobio, otpor modernizaciji može biti samo privremen i ograničen u svakom smislu, a emancipacija i oslobodilački refleks jednog društva, naroda i pojedinca se ne može ničim zaustaviti i ograničiti. U tome je suština greške sa stalnim pokušajima srpskog mitropolita da uspostavi kontinuitet sa crnogorskim svetovnim i duhovnim vladarima i da na taj način sebe legitimiše, osporavajući istorijsku i političku legitimaciju većinskoj Crnoj Gori i vladajućoj strukturi u njoj. U najkraćem, razlika je temeljna – crnogorski vladari i vladike u 18. i 19. veku, sve do 1918. kako god se etnički identifikovali, u smislu političkog legitimiteta bili su – crnogorski! Njihova borba bila je iznad svega borba za slobodu i nezavisnost države Crne Gore

Crnogorska zajednica se teško može održati u ovakvoj Srbiji. Oni koji drže do svog nacionalnog integriteta nazivaju se posprdno „milogorci“, svakodnevna propaganda im je oduzela pravo na sopstvenu istoriju, na sopstvenu kulturu, ponižavaju se nacionalno, ponižava se matična država Crna Gora, omalovažavajući govor je postao svakodnevica, tako da oni koji ga izgovaraju nemaju više ośećaj da nekoga vrijeđaju onim što govore