Tekstovi sa tagom: filmovi

The War with Grandpa dobacuje do nivoa korektnog filma, univerzalne zabave za celu porodicu bez trunke rizika koja bi ga učinila boljim ili slabijim delom. Za odrasle, ne nužno porodično orijentisane filmofile, mnogo je važnija vest da je De Niro ponovo u glumačkoj formi i da nije zaboravio sve štoseve i tajne zanata

“The Social Dilemma” nam nudi polovičan happy end. Očekivano, jedan od sugovornika u filmu je pionir virtualne tehnologije Jaron Lanier, trbušasti tip (za razliku od fit inovatora iz Silicon Valleyja!) s beskonačnim dreadlocksima, čije su upute za slobodan život banalne - uništite sve svoje profile na društvenim mrežama i koristite pretraživače koji ne pamte vašu povijest pretraživanja. Vitez Harris inzistira na tome da se mora postići konsenzus oko toga što je to istina u beskonačnom svijetu interneta, a nevjerojatno fit Kendall nas savjetuje da ubijemo sve notifikacije na svome mobitelu

Cuties je svakako film o (dobrovoljnoj) hiperseksualizaciji koju su prigrlile devojčice iz određenih socijalnih grupacija na ulasku u pubertet, ali je zapravo film o tim devojčicama, pubertetu i različitim međusobno suprotstavljenim destruktivnim silama koje na njih deluju. Naravno, u filmu ima momenata koji testiraju granice dobrog ukusa, i to sa dobrim razlogom, ali je krajnje površno samo se za njih hvatati

Na kraju je teže gledati (i previše) uvjerljivo prikazanu monotoniju odnosa nego mučninu i bol koji su njime izazvani. Najveći je smijeh kod riječke publike izazvala Pavlovićeva izjava da je već snimio kratkometražni film o odnosu između oca i sina, no odnos majke i kćeri zahtijevao je dugometražni. Šteta je što tu kompleknost koju je prepoznao, sputan pravilima festivalske igre, nije podjednako kompleksno i prikazao. Na koncu, poigravanje konvencijama neophodno je za uvjerljivo ”igranje na” balkanski mentalitet

The Devil All the Time je film vredan gledanja, makar kao dosta ambiciozan i prilično kompetentan pokušaj adaptacije „velikog američkog romana” (to je čak i žanr sam za sebe) u veliki američki film. Veličinu ne dostiže, odnosno za iluzije iste žrtvuje koherentnost i kompaktnost, a ne dostiže ni filmske uzore „southern gothic” drama i „backwoods noir” trilera. Opet, niti je u pitanju loš film, niti potpuni promašaj kakve smo u slučaju slično ambicioznih projekata često imali prilike da vidimo

Pobednici 27. Festivala evropskog filma Palić proglašeni su u petak 18. septembra na konferenciji za medije održanoj u bašti bioskopa „Abazija” na Paliću u 12 sati

Mulan je veliki korak unapred za konzervativni studio poput Disneya. Sasvim je dovoljno u kanonu kao što je to bila i prethodna, animirana verzija, ali je, sa druge strane, i jedinstven, originalan igrani film. Nije pokušaj da se postigne »još malo istog« pomoću novijih tehnologija i nije orgija ničim izazvanog CGI-ja, već pravi pravcati igrani film

Adaptacija je temeljna, inteligentna i promišljena, a anegdotarnost materijala prosto grli i nosi je sa ponosom. Drugo, adaptacija je scenografski i kostimografski raskošna i zapravo živahna, a da ne zanemaruje težinu Dickensove pisane reči, bez ijedne naznake televizijske generičnosti. Izgleda da je Iannuccijevo iskustvo sa komedijom, pre svega sa "tehničkim" aspektima iste poput tajminga ovde čak i pomoglo u smislu relaksacije, a autorova političnost je solidno poslužila za poentiranje

I’m Thinking of Ending Things je obavezna lektira za ljubitelje opusa Charlieja Kaufmana, a osećaj koji film postiže skoro je istovetan osećaju koji izaziva čitanje slojevitog romana okrenutog ka unutrašnjem životu svojih likova

Ovogodišnje, dvadeset sedmo izdanje Festivala evropskog filma Palić, održaće se od 12. do 18. septembra na Paliću i u Subotici, u organizaciji Otvorenog univerziteta Subotica. Festival se ove godine održava u bioskopu „EuroCinema” i „Art bioskopu Lifka” u Subotici, kao i bioskopu „Abazija” na Paliću. Tokom festivala, publici će biti predstavljeno više od 100 filmova iz svih krajeva Evrope, u 15 različitih selekcija i programskih celina. Izdvajamo vam pet naslova koje ne smete propustiti

U svom spjevu, stari se aristokratski pisac divi mudrosti i domišljatosti neukih ribara, ali ih pritom pomalo i patronizira. Iz suvremene optike Trenc je taj odnos bez ustručavanja postavio kao klasni odnos. Ribari među ostalim idu s pjesnikom na ribe i zato što ovise o njemu, pošto mu duguju novac. Hektorović je kapriciozan, razmažen i prevrtljiv. Kad ulove ribu, blagonaklono je izdijeli prvom tko naiđe. Uželi se janjetine i sira, pa na to zaboravi . Paskoje i Nikola udovoljavaju njegovim hirovima i prevrću očima na promjene raspoloženja, no nemaju izbora osim da ga slušaju. Hektorovićevu klasnu idilu Trenc prikazuje kao jedva uvijen klasni rat

She Dies Tomorrow je film koji bi savršeno funkcionisao kao metafora za trenutno stanje sveta, sa sve pandemijom i info-demijom, ali i sasvim različitim ličnim iskustvima i obrascima ponašanja koja nas ostavljaju u konfuziji i u strahu od ovoga ili onoga. Film je, naravno, zamišljen i snimljen osetno pre toga, oslanjajući se na elemente različitih žanrova (horora, trilera, psihološke drame i neprijatne komedije bazirane na začudnosti) i po svemu je namerno neodređen tako da funkcionira kao sasvim slobodna meditacija o smrti i smrtnosti, ali i o životu kao takvom, sa svim odlukama, ispravnim i pogrešnim, ali i nužnostima i zakonistima

Demencija je kao tema obično bila prisutna u prvoloptaškim komedijama, u melodramama i dramama, uglavnom služeći izvlačenju smeha, suza ili glumačkih bravura. Retko kada je, međutim, ona predstavljena organski, kao nešto zaista strašno i nepoznato, ne samo dementnoj osobi, nego i njenom okruženju. Uparena sa žanrovskim standardom uklete kuće (vrlo pametno, smisleno i originalno), u filmu Natalie Erike James Relic, ona dobija jedan novi tretman

Tonalna i ina neujednačenost karakterizira gledljivi i dobronamjerni, no u konačnici osrednji filmić izrazitije pitkosti nego britkosti na temu ženskog osnaženja, emancipacije i ravnopravnosti spolova krajem konzervativnih, patrijarhalnih i seksističkih šezdesetih u francuskom društvu (i šire). Ipak, film je vizualno prozračan i oku ugodan, dopadljive scenografije i napose kostimografije

Nema sumnje da se Eden dotiče izrazito kompleksnih tema kao što su odnos ekologije i ekonomije, zdravlja i profita, ali glavne teme su (nametnuta) izolacija, usamljenost i (ne)mogućnost nošenja sa istima jer svako ljudsko biće želi kontakt sa svetom koji ga okružuje, kako sa predmetima, tako i sa drugim ljudima