Tekstovi sa tagom: mostar

Gradeći mostarski akronekropolis bio sam ponet nekom dubokom, unutrašnjom vatrom. Ne baš jednostavan i lak posao obavljao sam bez mučnine i zamora i, u stvari, obuzet nekim za mene novim poimanjem života i smrti. Možda je apsurdno reći, ali kao da sam se nadao da ću nešto od svoje potajne radosti pokloniti i svojim “novim prijateljima”, čija su se imena – muslimanska, srpska, hrvatska – tek počela ređati na terasama nekropole. Njihov mali zagrobni grad, kao što sam i obećao porodicama, gledao je u samo srce starog Mostara i u danas porušeni most vrhovnog majstora Hajrudina, taj nekad najlepši i najsmeliji most na svetu, delo božanske graditeljske statike, pred kojom je mali Bogdan bio sićušan kao pred natprirodnom pojavom

Nakon skoro svih segmenata društva u ovoj kriminalom i korupcijom ojađenoj državi, entitet Republika Srpska sada u šah mat poziciji drži i fudbal u BiH. Savez im je potpuno u rukama, ništa bolje nije bilo i kada je Savezom kormilario Elvedin Begić, i sada će svaki mogući scenario ići na ruku političkim strukturama RS. Pa i po cijenu da se prvenstvo prekine. Nema fudbala, nema Saveza, nema reprezentacije. Nema ničega. Da to možda i nije krajnji cilj?

Drugi svjetski rat na prostoru bivše Jugoslavije bio je oslobodilački rat, ali i integralni dio revolucije. Ratovi u bivšoj Jugoslaviji devedesetih godina bili su, između ostalog, i integralni dio kontrarevolucije. Koja je uspjela. U ekonomskom smislu, ona je dovršena na cijelom ex-YU prostoru: sve što su komunisti sagradili već je prodato, ili će prodato biti uskoro. U ideološkom smislu, kontrarevolucija nije dovršena jedino u Crnoj Gori. Pod patronatom vlasti opštinske i državne institucije kulture i dalje organizuju ovakve manifestacij. No i u Crnoj Gori u toku je konačni kontrarevolucionarni udar: vodi ga Amfilohije, uz pomoć Srbije i Republike Srpske

Bulevar, ulica, presječena visokim zidom sa žicama na vrhu, osim saobraćajnog, nema veći značaj. Na njemu se nalaze samo Gradska vijećnica i poznata zgrada Gimnazije Mostar. Na slikama, ni u realnosti, zida nema. Njega ćete naći u mislima i razmišljanjima mnogih ljudi u Mostaru

Diplomatski grčevi u stomacima,  remetilačka političko-društvena konotacija, funkcionisanje mozga iskusnog i jednako anonimnog diplomatskog izvora, ekskluziva pokupljena Informeru ispred nosa. Genijalno! To mogu samo Zona sumraka i nezavisni Danas!

Simbolika 6. aprila bitno je vezana i uz posljednji rat u Bosni i Hercegovini, budući da je tog dana ta zemlja međunarodno priznata od strane tadašnje Europske Zajednice, a današnje Europske Unije, a istog dana je u dva najveća i simbolički najbitnija grada, Sarajevu i Mostaru, počeo istinski rat. Točnije počeo je napad ostataka JNA i srpskih nacionalističkih snaga na civilno stanovništvo koje je ostalo živjeti u dijelovima oba grada koje ovi nisu kontrolirali i na samu ideju života u urbanoj sredini kao takvog

Pojavio se nekakav odbor za obnovu Partizanskog groblja čije namjere pozdravljam. To je spomenik visoke vrijednosti i kao takvog bi ga trebalo obnoviti i čuvati. No, problem leži u tome što neki ljudi smatraju da spomenik treba biti pod nadzorom sigurnosnih firmi. U tom grmu leži mali partizan. Jebeš ti društvo u kojem gradski park i spomenik nulte kategorije mora objezbjeđivati sigurnosna agencija. Jer mostarski gradski park stvarno jeste pod nadzorom sigurnosne kompanije. Inače tko zna na što bi ličio

Parkiram ispred zgrade pa uđem kroz otvoreni haustor, preskočim vreće s pijeskom i popnem se izrešetanim stubištem do mog nekadašnjeg stana na trećem spratu. Sačuvao sam ključeve naravno, iako mi ni za što više ne služe. Moja zgrada je otvorena, ona je ‘porto franco’ u punom svom značenju i ona je jedini dom. Ta četiri zida, unutar kojih noćim u vreći za spavanje kad dođem, dok slušam Neretvu, predstavljaju jedino mjesto na svijetu koje mogu zvati svojim