Tekstovi sa tagom: religija

Nije naodmet kada s vremena na vrijeme izmigolji kojekakva „bojovna sekta i nepodnošljiva skupina čudaka“, da nas podsjete na čemu su satkane naše tradicije

Čovjek koji je bezgranično odan svojoj državi ili svojoj političkoj stranci, kojem je jedino mjerilo vrijednosti i istinitosti interes države ili stranke, za koga je zastava, kao simbol vlastite grupe, upravo sveti predmet, pripada religiji klana i obožavatelja totema

Bertrand Rasel (18. maj 1872 – 2. februar 1970) jedan je od najznačajnijih svetskih mislilaca, njegovi radovi su istovremeno i lucidni i prosvetljujući. Postoji nešto gotovo proročko u načinu na koji spaja bezvremenost s pravovremenošću kontemplativnih ideja koje se tiču modernog života u prethodnom veku – od toga kako dokonost čini sreću mogućom do toga zašto je nauka ključ za demokratiju. Ali nigde nije genijalniji nego u knjizi „U šta verujem“ (What I Belive).

Zbog kritike vjerskih vođa u BiH dobivao sam najgore prijetnje pa sam ozbiljno razmišljao da snimim porno film gdje bi nacionalisti vodili ljubav do iznemoglosti.

Tvrdilo se, štaviše, da nauke dokazuju da je čovek sačinjen samo od materije, to jest da ne postoji nikakva »duša«, duhovni entitet koji je nezavisan...

...a ti interesi su novac, novac i samo novac i da upravo oni imaju ključ večnog života i ako platite njihove usluge, živećete večno...

Da bismo uopšte započeli ovu temu bitno je napomenuti da našu ličnost čini spektar identiteta, a ne samo jedan identitet. Moderno društvo ličnosti ljudi svodi na samo jedan, najčešće najvidljiviji ili za njih manje poznat identitet.

Kršćanstvo i homoseksualnost već odavno nisu na ‘ti’. No, moraju li ova dva svijeta biti dovijeka odvojena ili je kompromis moguć? Ovaj članak nije pokušaj konverzije jedne od strana, već objektivno sagledavanje situacije.

Bismillahi ir-Rahman ir-Rahim. U ime Boga, Milostivog, Samilosnog - Ljubi svoga bližnjega kao sebe samoga. Druga Isusova zapovijed, zapisana i u Tori

"Mi smo volonteri te bivši, sadašnji i budući zaposlenici Rimokatoličke Crkve. Identificiramo se kao lezbijke, gejevi, bi, trans, inter, queer i nebinarne osobe." Tim riječima započinje peticija Inicijative #OutInChurch ("aut u Crkvi") koja okuplja LGBTIQ+ osobe u službi Crkve u Njemačkoj.

Poslušnost i pokornost treniramo već stolećima kao najveće vrline, iz generacije u generaciju, kome je još do nekakve slobode mišljenja i neprikosnovenosti pojedinca. Slušali smo kroz istoriju velmože i boljare, knezove i careve, sultane i vezire, vojvode i kmetove, popove i kaluđere, kraljeve i ministre, patrijarhe i vladike, partijske vođe i lokalne kabadahije, svakog ko se dokopao bar malo vlasti nad nama. Prohujaše vekovi, a mi i dalje tražimo vođe koje ćemo slediti, iako nas to ničemu dobrom nije dovelo

Opušteno prihvaćanje zbilje uvjet je za to da čovjek može živjeti u prijateljstvu sa svijetom, sa sebi sličnima i sa samim sobom, dakle uvjet sretnog života i uvjet za to da subjektivni smisao života ne bude realnošću utjeran u laž

Cinicima koji se kikoću, koji utuvljuju ljudima u glave da ne postoje dobro i zlo, da je život gomila pacova koji se međusobno ujedaju, ne može se reći: „Osuđujete sebe na večne muke”, jer se podsmevaju veri u život posle smrti. Može se ipak reći: „Osuđujete sebe na pobedu, i to će za vas biti dovoljna kazna”

Nacionalizam nema ništa, ni svete knjige, ni ozbiljnu književnost, ni umetnost, ni filozofiju, ni mišljenje, to je jedno beskrajno siromaštvo koje se svodi na formulu "Mi pa mi", da navedem naslov polemičke knjige filozofa Milorada Belančića. I to nije slučajno, jer je nacionalizam, kao što reče Danilo Kiš, “ideologija banalnosti”, a banalnost je nespojiva sa stvaranjem. Dovoljno je pogledati svete knjige nacionalizma koje uživaju kultni status među poklonicima boginje Nacije, pa videti koliko je nacionalizam jadna pojava u intelektualnom i svakom drugom smislu. Smešno je čak i uporediti “Knjigu o Jovu” i “Knjigu o Milutinu”, “Psalme Davidove” i poemu “Ćeraćemo se još”, Avgustinove “Ispovesti” i “Vreme smrti”, poeziju Dželaludina Rumija i stihove Rajka Petrova Noga, Pakalove “Misli” i teorijice Šarla Moreasa. To su dva sveta, dva stepena ljudskog uma i postojanja, sasvim nespojiva

Stvaranje sveta, nema drugog objašnjenja do Božijeg straha od samoće. Drugim rečima, naša namena kao lјudskih bića jeste samo to da zabavlјamo Stvoritelјa. Jedini lakrdijaši apsoluta, zaboravlјamo da živimo tragediju da jednom jedinom gledaocu ne bi bilo dosadno, a njegovi aplauzi neće stići do ušiju nijednog smrtnika. Pritisnut mukama samoće, Bog je, izgleda, izmislio svoje svece – kao izgovor za dijalog, da bi se spasao tereta otuđenja. Ko želi da od svetaca stvori više od običnih ispovednika – nedopustivo preteruje. A sveci, neki od njih, slušajući ispovesti, bili su toliko indiskretni da su nam dozvolili da naslutimo koliko je velika samoća Svevišnjeg, i da Ga satire žudnja