Tekstovi sa tagom: spc

Prebijanjem građana i bacanjem suzavca na Cetinju završili smo sa pričama o pomirenju. Jaz koji je stvorila sadašnja vlast, nesposobna da sagleda realno odnose u Crnoj Gori, nikada nije bio veći u novijoj istoriji

Sjećam se razgovora sa jednim učesnikom tzv. "litija" koga sam onako usput upitao da li zna Simvol Vjere. Mislim, za nekoga ko "brani svetinje" to bi trebala da bude laganica. Uslijedio je virtualni tupi pogled i pitanje "A šta ti je to simvol?" Šta li bi tek bilo da sam ga priupitao nešto o monofizitima, ikonobračkoj krizi ili arijanskoj jeresi... I tako, uz podršku dvije pseudograđanske stranke, ultradesni DF konačno omirisa vlast, a Crnogorci dođoše u opasnost da postanu "podlovćenski Hazari", kako neko slikovito reč

Poglede Mitropolije crnogorsko-primorske nalazimo i u Rezoluciji sveštenstva arhijerejskog namjesništva: nikšićkog, šavničkog i kolašinskog, donešenoj 29. decembra 1943. godine... Sveštenstvo iz pomenutih gradova „jednodušno je konstatovalo“ osam zaključaka i osam odluka. Prvi zaključak ove Rezolucije kazuje da je uzročnik sveukupnom stradanju srpskog naroda bezbožnički i krvoločni komunizam propagiran od „bjelosvjetske, skitačke, jevrejske rase“ koji su prihvatili domaći odrodi, propali đaci, seoski đilkoši i kriminalci, skitnice i ostali društveni ološ

Porazna je činjenica za crnogorsko društvo postojanje velikog dijela građana Crne Gore kojima je moguće prodati svakakve gluposti i obmane. Da nije tako problem sa SPC bi bio smješten u racionalne okvire i realne odnose sa državom. Bez obzira da li se radi o sanitarnim radnicima, mesarima, šoferima, prosvjetnim radnicima, doktorima nauka, SPC je uspjela da ih ujedini u gluposti i proda im rog za svijeću stupidnim pričama, čak i tog nivoa da će vlast pretvarati crkve u bordele, kafane i kladionice. Zakon ničim ne mijenja položaj vjernika SPC, niti im uskraćuje bogomolje i obrede sa sveštenicima sa kojima su ih i do sada obavljali

Iako to odlično zna, Radović potiskuje činjenicu da su 34 popa Mitropolije crnogorsko-primorske učestvovala u Narodnooslobodilačkoj borbi, a da su čak šestorica od njih nosioci Spomenice učesnika rata od 1941. godine. Priznanje te istine porušilo bi vavilonsku kulu koju je mitropolit Amfilohije sazdao od velikosrpskih laži o Titu i partizanima kao antisrpskome i antipravoslavnome pokretu, iako se zna da je u redovima Titove vojske brojčano najviše bilo Srba i pravoslavaca, te da je pri partizanskim jedinicama postojalo i mjesto za popa koji je mogao vršiti službu ukoliko borci ili narod to zatraže

Kao potomak četnika i kao promoter i simpatizer četničke doktrine, srpski mitropolit Amfilohije je čitav svoj mandat posvetio iskrivljivanju istorijske slike. Radio je to na svakome ćošku: držao lažave, revizionističke propovijedi, iskopao svaku kost do koje je mogao doći, podizao crkve četničkim „mučenicima“, krečio i farbao freske nekom vrstom kriptočetničkog new wave pop-arta, proglašavao ratne zločince svečevima i držao im parastose

U čemu greši srpski mitropolit u Crnoj Gori i zbog čega se njegova intifada neće okončati uspešno? Borbu protiv modernosti još niko nije dobio, otpor modernizaciji može biti samo privremen i ograničen u svakom smislu, a emancipacija i oslobodilački refleks jednog društva, naroda i pojedinca se ne može ničim zaustaviti i ograničiti. U tome je suština greške sa stalnim pokušajima srpskog mitropolita da uspostavi kontinuitet sa crnogorskim svetovnim i duhovnim vladarima i da na taj način sebe legitimiše, osporavajući istorijsku i političku legitimaciju većinskoj Crnoj Gori i vladajućoj strukturi u njoj. U najkraćem, razlika je temeljna – crnogorski vladari i vladike u 18. i 19. veku, sve do 1918. kako god se etnički identifikovali, u smislu političkog legitimiteta bili su – crnogorski! Njihova borba bila je iznad svega borba za slobodu i nezavisnost države Crne Gore

Vrlo je indikativno, otkad traje svetosavska pobuna u Crnoj Gori u beogradskim medijima nema ni naznake bilo kakve kritičke misli u odnosu na Amfilohija. Dapače, postao je heroj, borac protiv nepravde. Ranije je u nekim medijima Amfilohije bio justinovac, ekstremista, pukovnik u mantiji, jatak ratnim zločincima, homofob, skrnavitelj Đinđićeve sahrane… sad su se svi ujedinili da otmu ono što im ni po božjim ni po zemaljskim zakonima ne pripada! Pisaše davno Jovan Cvijić: „…jedna misao i jedna volja ovladala je svim članovima srpskog naroda, da mu njegova državna teritorija dopre do morske obale i jadranskih pristaništa“

Čekajte malo, vaša preosveštenstva. Zar ugrožavanje života kao standardan crkveni postupak nije bilo rezervisano za neprijatelje srpstva, inoverne, šizmatike, otpadnike, za druge nacije? Onoliko ste se trudili tokom ratova da podržite masovne ubice, posebice Radovana Karadžića i Ratka Mladića, u njihovom krvavom pohodu protiv nesrpskih civila, ubeđujući javnost da je to sve zarad odbrane Srba, a sad ste bez imalo griže savesti udarili i na Srbe? Pa dobro, ima li neko na ovom svetu da vama nije neprijatelj?

Da budem sasvim precizan: smatram da je Zakon o slobodi vjeroispovijesti odbrana sekularne Crne Gore pred snažnim udarom opšte klerikalizacije koja se sprovodi posljednjih 30 godina. To je glavni politički značaj Zakona. Neće se tim Zakonom napraviti neka nova Crkva, niti obnoviti stara, niti nešto treće… Zakon to ne reguliše. Mene zanima da se država Crna Gora njime pozicionira kao vlasnik kulturnih dobara koja se nalaze na njenoj teritoriji, i da se zaustavi jedan, od davnih dana, rastući trend klerikalizacije društva, i da se učvrsti institucionalni okvir sekularne države Crne Gore – građanske, multikonfesionalne, multikulturalne. A u ovaj dio za obnavljanje Crkava, ili njihovo stvaranje, u to se ne bih upuštao. I ne bih ukrštao dvije različite argumentacije. Jednostavno, držao bih se odbrane sekularne Crne Gore, a crkvu bih prepustio vjernicim

Miodrag Perović ignoriše činjenicu da SPC nije bila, nego jeste duboko nacionalistička, antizapadna, revizionistička organizacija koja je najdosljedniji branitelj ratnih zločinaca. Tvrditi da je tu crkvu reformisalo nekoliko taktičkih, ambivalentnih, efemernih izjava Gojka Perovića, izrečenih pod portretom Draže Mihailovića koji sa zida svjedoči o autentičnosti Perovićevih građanskih težnji - nije čak ni vic. To ne izaziva smijeh, nego podsmijeh

Osokoljena brojnošću litija, SPC u Crnoj Gori pokazuje očite ambicije da od Crne Gore napravi svetosavsko utočište, svetu srpsku zemlju, ili, kako reče najpoznatiji ratni profiter u jednoj opskurnoj beogradskoj televiziji, „nebeskom srpskom Spartom“, sa najbrojnijim vjerskim objektima po glavi stanovnika i „vjerujućim narodom“ kao najuzvišenijim idealom. Sve ono što oni smatraju svojim uspjehom, to je poraz Crne Gore i njene budućnosti

Nadahnuto pravoslavno stvaralaštvo Dragane D. Mirković i Beogradskog sindikata nije ostalo neprimećeno niti nenagrađeno. Odmah su postali prave zvezde među svetosavcima, akatist “Ne damo svetinje” pevaju desetine hiljada ljudi, a tropar “Sviće zora” već ima oko milion i po pregleda na Youtubu. Našim poetama njihovo duhovno tvoraštvo nije donelo samo popularnost kod široke publike, već i nagradu od mitropolita Amfilohija koji je i Draganu D. Mirković i Beogradski sindikat odlikovao Zlatnim likom Svetog Petra Drugog Lovćenskog Tajnovidca

Gotovo svakodnevno bi čovjek morao da reaguje i dekonstruiše obmane koje se plasiraju iz tog carstva laži, falsifikata, eskapizma i izmišljanja nepostojećih stvari i događaja. Samo se nižu suze bogorodice, krilato dijete, kosti Rastkove, Nemanjin grad, ukazanje Amfilohijevo, osam stoljeća nečega što je bilo pola milenijuma dio osmanskog carstva i obnovilo se ispočetka tridesetih godina XIX stoljeća. Kao na fabričkoj traci. Manjak istorije i trajanja nadoknađuje se krađom i bezgraničnom maštom

Na ulicama Crne Gore se odvija, verovatno, poslednja bitka za njen opstanak. Onaj ko ne shvata istorijsku i prekretnu važnost pružanja otpora aktuelnom ruskom i srpskom udaru na državu Crnu Goru – taj ili ništa ne razume ili se nalazi na strani suprotnoj od one koja se zalaže za opstanak ove i ovakve crnogorske države, sa korpusom vrednosti i identitetskim karakteristikama koje je prate