Tekstovi sa tagom: terorizam

Nije u “Sotonskim stihovima” Salman Rushdie vrijeđao muslimane. Niti se rugao poslaniku Božjem Muhamedu, kao što to tvrdi velika sljedba dobroga američkog mladića Hadija Matara. Rushdie se rugao, i to prilično bezobzirno, samom Ruholahu Homeiniju. I to je do dana današnjeg ostao jedini razlog krive reputacije ove knjige. Taj zli, samoživi i sujetni starac poslužio se prljavim lukavstvom najgorih među komesarima, pa je napad na svjetovnu veličinu, tojest na samoga sebe, branio legendom o napadu na svetinje. I na kraju mu je, eto, uspjelo. Ono čime je Ruholah Homeini začarao svijet nije vjera, nego zlo, samoživost i taština

Dali smo sebi redakcijsko obećanje da ćemo uoči svakog vikenda čitaocima ponuditi nešto da gledaju, umesto što im samo nudimo da čitaju. Umesto tabloidnih video-užasa koji posvuda imaju zajednički naslov „Da se naježiš“ ili „Da se smrzneš“ ili „Skandalozno: ovo morate videti“, odabrali smo YouTube spotove koji, čini nam se, prijaju formatu našeg portala, a bogami i nama

Teroristički napad na Al-Noor džamiju u Oslu pokrenuo je niz pitanja. Napadač Philip Manshaus je provalio u zgradu, i zapucao, ali nikoga nije pogodio. Kasnije je u porodičnoj kući pronađena mrtva njegova usvojena sestra, te su ga vlasti optužile za terorizam i ubistvo. Napad je opisan kao posledica ponovnog uspona onih koji veruju u superiornost bele rase, a Thee Yezen Al-Obaide, asistent generalnog sekretara organizacije Salam (organizacija za kvir osobe muslimanskog porekla u Norveškoj) je u ovom tekstu pokrenuo i problem seksualnog identiteta napadača, te započeo debatu o odnosu pojedinih belih kvir ljudi prema moći i tvrđim ideologijama, a kako bi na vreme moglo da se razmisli o ovom, te drugim srodnim problemima u okviru kojih se iz osećaja inferiornosti beži u lažni, i vrlo opasan osećaj superiornosti

Ne dešava se često da pomahnitala Hrvatica postane sex-ikona svakog srpskog desničara, četnika-koljača ili hard-core nacionalnog idiota; ali, u slučaju Vedrane Rudan, blogerke i samozvane književnice, sve je moguće. Ta masa od tzv. ženskog roda podržava svaki teroristički napad; Mumbai, New York, Paris – svejedno; dragi su joj Šumnjaci, posebice Ratko Mladić, a Rašo Karadžić još draži; mrzi Jevreje, voli ISIS, Al Kaidu, sve što nosi bombu, naročito atomsku. Trenutno, pijana od sreće, proslavlja stotinak mrtvih u Parizu. I proklinje dan kad su se rodili Obama, Merkelova, Hollande – jer je ona chic, ne voli ni Hrvatsku, samo joj ljubav teče ka Olji Bećković i Oljinom tati, krv se metkom prepoznaje

Mi ništarije i ništitelji, svadbari smrti, sedimo i u Hagu kao zaslužni Srbi, naša lica ne govore ni o čemu, naša tajna je šupljina, prezir, nedostatak, tišina posle pokolja

Sve analize ruskog revolucionarnog pokreta vraćaju se Dostojevskom i osjećaju poniženja radi kojeg njegovi junaci poduzimaju očajničke korake (u jednom od njegovih djela se može pronaći nezaboravna uznemirujuća teza kako je ljudsko stanje prirodno, ali svejedno uvredljivo). Tu nema mjesta trezvenom promišljanju o ekonomskom ili kulturnom razvoju, jer je prije svega potrebno riješiti taj problem s postojanjem: da li tu postoji ikakav smisao ili je ljudski život igra bez cilja? Ukoliko je istina ovo drugo, tada je primitivni životinjski instinkt za preživljavanje jedino što nas zadržava na ovom svijetu. Međutim, kao i sve ljudske karakteristike, instinkt za preživljavanje je kod raznih ljudi različito izražen, pa tako postoje pojedinci kojima je pogled u ponor smrtne propasti privlačniji od zamorne svakodnevice. Ruski terorizam predstavlja izazov nebesima kako bi se bog konačno ukazao, razmjestio ljude na njihova mjesta te riješio pitanje dobra i zla

Mishrina knjiga je u Velikoj Britaniji izazvala kontraverzne reakcije. Nije ni čudo. Ona, naime, temeljito preispituje, pa i u mnogo čemu dovodi u pitanje na cijelom Zapadu prihvaćenu priču o britanskoj “benevolentnoj kolonizaciji” i docnijoj “inteligentnoj predaji moći” domaćim vođama. Tu bajkovitu wishful thinking sagu, Mišra tako vješto demontira da na kraju od nje ostaje tek gola istina. Ona o zapadnjačkim kolonizatorima kao notornim sebičnjacima pod čijom je čizmom cvilio cijeli Bliski, Srednji i Daleki Istok

Napad u Nici u junu 2016. godine, koji je odneo stotinak ljudskih života, predstavljao je svojevrsnu prekretnicu u pogledu pripreme i izvođenja budućih terorističkih napada u Evropi. Primenom nove metodologije terorističkih napada, koja je bila primenjena u Nici, usledili su brojni manji napadi od kojih su, po broju žrtava i pažnji javnosti koju su izazvali, najpozantiji bili onaj u Berlinu i nedavno u Londonu. Dok su ranije teroristi pokušavali da, upotrebom ubojitih oružanih sredstava, izazovu što veći i spektakularniji broj žrtava usled čega su dosta često bili otkrivani u toku samih priprema kompleksnih akcija, nova taktika terorista svodi se na povećanje učestalosti i uspešnosti napada manjeg obima. Dakle, uz relativno malu organizaciju, upotrebom svakodnevnih sredstava (automobila i noža) i fokusiranjem na izazivanje relativno manjeg broja žrtava, teroristi spavači sada su u mogućnosti da izvedu mnogo više napada, sa relativno manjim brojem žrtava po napadu, ali sa mnogo većim učinkom u konačnom zbiru. Nova metodologija primenjena u terorističkim napadima ukazala je da je nivo pretnje od te pošasti podignut na jedan novi viši nivo koji zahteva i nove odgovore i primenu nove metodologije u borbi protiv terorizma. To je uslovilo da tema načina na koji se savremena evropska društva mogu nositi sa novim oblicima terorističke pretnje bude jedna od glavnih u britanskoj štampi nakon napada u Londonu. Opsežnu analizu mogućih mera objavljuje i britanski Gardijan, navodeći o osnovne crte Plana u četiri tačke premijerke Tereze Mej

Ja sam u knjizi "Mistika i 'mistika'" pokušala pokazati da stvari ne stoje doslovce tako, jer su u suštini svi ljudi bliski, jer su suštinski sve religije bliske jedna drugoj, odnosno imaju više sličnosti nego razlika. Drugim riječima, mističko-sufijsko poimanje svijeta i onostranog nije strano Evropljaninu. Pogotovo velikim zapadnim umovima, pa i piscima kod kojih nailazimo na ono što nalikuje na sufijske koncepte, iako su ti koncepti kod njih "asufijski"

Ljepota nedjeljnjih gluvarenja po metropoli svijeta neumitno je odlepšala u prošlost. Samo rijetki bezbrižno se prepuštaju ljudskoj bujici što nosi i donosi. Uglavnom oni što staklastim pogledom isijavaju tajne stotina amsterdamskih coffee shopova u kojima gotovo niko ne poručuje kafu