Tekstovi sa tagom: trans žene

Stonewall Inn u Greenwich Villageu (New York, SAD) danas ponosno stoji kao američki nacionalni spomenik, a zastave duginih boja na njegovim zidovima nisu samo puka dekoracija. One predstavljaju amblem LGBTI+ zajednice i krvave borbe za jednakost prava. Taj mali bar 28.-og juna 1969. godine postao je istinsko bojište protiv homofobije i transfobije njujorških policajaca. Nakon još jedne u nizu nasilnih racija i hapšenja nekoliko prisutnih osoba, ljudi na ulici odgovorili su agresijom – bacali su smeće i boce na njih, glasno protestujući protiv hapšenja. Uskoro je na njih bačen i prvi Molotovljev koktel, a zatim i drugi, i to iz ruke Sylvie Rivere

Malo je reći da je ubistvo osamnaestogodišnje Noe Milivojev iz Kovilja zaprepastilo i zgrozilo javnost u Srbiji, u kojoj su, za samo sedam meseci ove godine, ubijene 24 žene u porodičnom ili partnerskom nasilju. Vest o tome da je Nou ubio i njeno telo raskomadao partner naišla je na razne reakcije, kao i sve, uostalom: mišljenje je kao i dupe, svi ga imaju. Međutim, svakog čuda za tri dana dosta, pa je i Noina priča pala u zaborav, a ljude su počele da zanimaju superćelijske oluje i HARP koji ih izaziva, Openhajmer i Barbi, plaćanje karata u beogradskom prevozu, sandale Jelene Đoković u Crnoj Gori, svadba ministarke Đedović i EXPO 2027

“Mislim da bi ona mogla biti najneobičnija osoba koju je Hladni rat porodio”, napisao je 1990. godine John Marks, tadašnji šef U.S. News and World Report biroa u Berlinu, svom prijatelju, dramskom piscu Dougu Wrightu, u pismu u kojem ga poziva da istraži život i djelo čuvene Charlotte von Mahlsdorf. Očaran prvim saznanjima Wright se odmah prihvatio posla. Doputovao je u Berlin i sprijateljio se sa Charlotte, koja će mu prilikom svakog narednog susreta tokom nekoliko godina otkrivati dio po dio svoje fascinantne biografije

Ubistva motivisana mizoginijom, mržnjom i predrasudama, a posebno ona uzrokovana transfobijom, izgleda nikoga ne uznemiravaju. Kao da nije dovoljno što u Srbiji najčešće ne mogu da ostvare normalnu egzistenciju, da pronađu posao i koliko-toliko žive bezbrižno, trans* žene su često žrtve jezivih zločina. Nacija je večito šokirana, uglavnom pogrešnim stvarima, a iživljavanje se nastavlja i posthumno, u prostoru za komentare na tekstove s lošim naslovima

Teško je razumjeti klasnu netrpeljivost žena prema ženama jer o tome zapravo čitavo vrijeme govorimo kad pričamo o transfobiji u feminističkim krugovima. Feminizam prožet malograđanskim gađenjem prema potlačenima transrodnim osobama svesrdno pomaže muškarcima da zadrže svoj ekonomski i politički privilegij nad tuđim životnim pričama

Kad se govorilo o tome da je muž Playboyeve zečice Kendre Wilkinson, Hank Baskett, suprugu prevario s transrodnom prostitutkom Avom, američka televizijska voditeljica Wendy Williams insinuirala je da je jedini razlog zbog kojeg je Baskett prevario Kendru taj što mu ona ne može pružiti ono što je Ava mogla. Wendy je gestikulacijom jasno implicirala da Ava nije žena i da je Hank Baskett zapravo spavao s muškarcem. Transrodne žene su najčešće označene kao perverzija u svijetu muške želje i ništa više od toga. Bilo kakva neovisnost od muške žudnje i ženskog gađenja, osporena im je. Svedene na tijelo, transrodne žene najlakše i najčešće mogu osjetiti na vlastitoj koži zazor i automizoginiju drugih žena koje, ne samo da zavide na penisu, već se gnušaju pomisli da bi se penisa netko svojevoljno odrekao da bi postao ženom, odnosno manje vrijednim bićem u odnosu na muškarca.

Svakoga dana svedočimo brojnim homofobičnim ispadima svuda u svetu, pa se neretko dešava da nekoga nasmrt pretuku samo zbog toga što su ga percipirali kao homoseksualca (ili „pedera“ – pojam koji homofobi koriste za sve pripadnike LGBTIQ+ zajednice). Ako to može da se dogodi u mirnodopskim uslovima, zamislite šta je sve moguće u ratu. Istina je da bombe ne pitaju za identitet, ali šta je s vojnicima, na primer čečenskim.

Oslobađanje od srama i tereta, koji su preci i sebi i nama namakli na leđa, jedan je od osnovnih zadataka u ovom životu. U tom procesu želja ima pravo da bude besna, jer iz otvorenih rana kulja ono što su trpele generacije različitih

Feminizam nije i ne bi trebao biti monolitno polje, njegov potencijal se nalazi upravo u pluralnosti pristupa pa tako radije pričamo o feminizmima nego samo o jednom feminizmu. Kroz feminističku historiju su se tako organizirale različite frakcije poput marksističkog/materijalnog, liberalnog, radikalnog, crnog, eko, cyber i drugih brojnih feminizama koje sve zajedno veže cilj u postizanju ravnopravnosti te ukidanju patrijarhalnih opresija i diskriminacije. Sasvim je razumljivo da se neka načela različitih feminizama razilaze, ali temeljni feministički principi ostaju isti: solidarnost i ravnopravnost. Uz radikalni feminizam se često veže termin „TERF“ odnosno akronim za trans-isključujući radikalni feminizam (eng. trans-exclusionary radical feminism/feminist). No ima li smisla uistinu TERF uopće smatrati dijelom feminizam koji teži ka sigurnosti i inkluziji svakog ljudskog bića?

Javni govor podrazumeva i povećani oprez. Rowling bi, na primer, mogla da se dodatno edukuje u slučaju da i dalje želi da raspravlja o pravima transrodnih* osoba. Čitaoci bi, sa druge strane, mogli da batale spaljivanje knjiga, budući je i to deo jedne ružne prošlosti

Glumica Helen Mirren je u intervjuu za Radio Times naglasila da su trans žene prave žene, te je govorila o drugim aspektima identiteta i seksualnosti