Tekstovi sa tagom: vera

Ne možete se pozivati na Boga ugašene savjesti. Sve religije osuđuju zlo ili teološki kazano grijeh. U Katoličkoj crkvi postoji i sakrament ispovijedi koji se sastoji od toga da se priznaju vlastiti grijesi, da se kaje za njih, da se učini zadovoljština ondje gdje je to moguće, da se izvrši pokora i obeća da se više neće ponavljati ti grijesi. Čini se, bar prema javnim reakcijama mnogih praktičnih katolika, da oni sakrament ispovijedi ne doživljavaju ozbiljno i da je taj sakrament postao jedna vrsta „rituala“ kako bi se olakšala savjest i kako bi se dalje rasterećeno bez ikakve promjene nastavilo živjeti. Ako kršćani vjeruju da se preko svećenika ispovijedaju Bogu, onda se poricanjem svoje mržnje, zločina i grijeha želi prevariti i Boga

Neosporno je da postoji velika raznolikost u društvenim stavovima prema homoseksualnosti, a jedan od njih, koji je imao najveći odjek u određenim delovima društva, svakako je hrišćanski stav, koji je verovatno zasnovan na činjenici da Sveto pismo osuđuje homoseksualne radnje, te homoseksualne osobe, i da je hrišćanstvo od samog početka, uvek najotvorenijim i najjačim izrazima, učilo svoje pristalice da je homoseksualno ponašanje neopozivo loše i grešno. Poreklo hrišćanskog tumačenja homoseksualnosti, prema mnogima koji se bave ovom temom, potiče iz 19. glave Postanja, gde se govori o uništenju grada Sodome zbog izopačenosti njegovih žitelja. Naime, pod izopačenošću Sodomljana podrazumevalo se „poznanje nekoga", odnosno seksualno opštenje sa strancima (pretpostavlja se „anđelima") koji su bili u poseti Lotu. Tumačenje tog poznanja fokusiralo se tokom vekova na homoseksualnost, zanemarujući prvobitno značenje po kojem su Sodomljani zapravo kažnjeni zbog negostoprimstva. Ovakav stav prema homoseksualnosti, koji se vekovima ne menja, čini da je i danas mnogima nemoguće biti pripadnikom LGBTIQ zajednice i biti vernikom, što negde dolazi i iz nespojivosti vere sa seksualnošću koja za cilj nema prokreaciju. Crnogorska nevladina organizacija LGBT Forum Progres odlučila je da se pozabavi ovim problemom, te omogući dijalog koji bi eventualno mogao da dovede do razrešenja, ili makar olakšanja.

Potrudite se da se, barem za časak, usredsredite na ono što je najsvakodnevnije, najopštije, a što je u vašim očima izobličeno zbog krivog stakla filozofskog jezika. To je dovoljno. I ugledaćete mene. Ugledaćete me bez čuđenja, i učiniće vam se da ste me oduvek poznavali, uprkos vašim doktrinama, ukazaće vam se poznato, prisno lice, iako ga istinski vi¬dite prvi put. Poneće vas bliski i hladni polet sile o kojoj ne želite da pamtite, iako na dnu vašeg mozga, zaglušeno metafizičkim treskom, potiskivano u ništavilo i ugaženo, tinja neuništivo znanje o njoj. Razorna snaga koja ne želi ništa drugo osim sa¬mog razaranja. Svuda je susrećete i njeno prisustvo osećate iz dana u dan — u svim porazima i greška¬ma, u okrutnosti i smrti, u usamljenosti i u neispunje¬noj želji. Susrećete je licem u lice, najprisutniju — ne tamo gde vlada razumno razaranje, gde su okrut¬nost i zlo samo oruđe, nego baš tamo gde su okrut¬nost i zlo sami sebi cilj

Časne sestre Kate i Darcy iz središnje Kalifornije, poznate kao Sisters of the Valley, postale su zanimljive javnosti zbog uzgajanja kanabisa pa su fotografi Shaughn Crawford i John DuBois napravili seriju fotografija posvećenu njihovoj svakodnevici

Tonu danas moji preostali prijatelji u molitvi, nirvana se mota oko njihovih glava. Smirena praznina, naizgled ukroćeno bjesnilo, uspavana savjest, dokazana lojalnost. Zaklinjanje za mnoštvo, umiren strah od smrti, rascvjetana nada. Beskrajna samoživost. Intermezzo samouvjerenih, nehaj neukih, inat učenih. Marionete danas osluškuju najavljena obećanja sa druge strane života, ti se moraš skloniti. Budi uviđavan i ćuti, koga ti možeš pozvati na uljudnost od gomile koja se sabila u ekstremno zajedništvo. Kreni od njih prašnjavom džadom, pohitaj na svoje brdo, zar ne čuješ iza sebe režanje kerbera